در دو دهه ی گذشته، نگرش سازمان ها نسبت به انسان به شدت تغییر یافته است و سازمان ها دیگر از واژه ی " کارگر" استفاده نمی کنند، بلکه به قول "دراکر" آنان را "کارکنان دانش محور" می نامند و انسان در سازمان به عنوان یک سرمایه ی انسانی مورد بازشناسی قرار می گیرد. 
با این وجود صیانت از کرامت انسانی، از جمله شرایط اولیه و مهم برای انجام وظایف سازمانی است و سازمان هایی که به صیانت از کرامت انسانی توجه می کنند، باعث جلب اعتماد "مخاطبان" به خود شده و همکاری آنان را موجب می گردند. جایی که کارکنان و مدیران با یکدیگر بر پایه ی شاخص های کرامت انسانی رفتار نمایند؛ رفاه، کارایی و وفاداری شکوفا می شود.
بدون شک فرهنگ سازی و نهادینه سازی صیانت از کرامت انسانی در سطح هر سازمانی راهی برای ارتقاء کمیت و کیفیت محصولات و خدمات، امنیت و ایمنی کارکنان و جامعه، مبارزه با مفاسد مالی و اخلاقی کارکنان، رعایت منصفانه ی قوانین و مقررات، جذب و انتخاب افراد بدور از تبعیض و ... می باشد.
روابط عمومی به عنوان تنظیم کننده ی ارتباطات درون و برون سازمانی می تواند تجلی گاه ظهور این شاخصه ی اخلاقی در سازمان بوده و با الگو سازی مناسب نسبت به اشاعه و ترویج آن برنامه ریزی و اقدام نماید.
با این وجود صیانت از کرامت انسانی، از جمله شرایط اولیه و مهم برای انجام وظایف سازمانی است و سازمان هایی که به صیانت از کرامت انسانی توجه می کنند، باعث جلب اعتماد "مخاطبان" به خود شده و همکاری آنان را موجب می گردند. جایی که کارکنان و مدیران با یکدیگر بر پایه ی شاخص های کرامت انسانی رفتار نمایند؛ رفاه، کارایی و وفاداری شکوفا می شود.
بدون شک فرهنگ سازی و نهادینه سازی صیانت از کرامت انسانی در سطح هر سازمانی راهی برای ارتقاء کمیت و کیفیت محصولات و خدمات، امنیت و ایمنی کارکنان و جامعه، مبارزه با مفاسد مالی و اخلاقی کارکنان، رعایت منصفانه ی قوانین و مقررات، جذب و انتخاب افراد بدور از تبعیض و ... می باشد.
روابط عمومی به عنوان تنظیم کننده ی ارتباطات درون و برون سازمانی می تواند تجلی گاه ظهور این شاخصه ی اخلاقی در سازمان بوده و با الگو سازی مناسب نسبت به اشاعه و ترویج آن برنامه ریزی و اقدام نماید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر